Zichzelf beschrijven ze als een “siamese tweeling”. Hun opa’s en vaders waren al lid van het Huijbergse Wielercomité, en zelf horen Jan Maas en Ruud Broosus er sinds 1996 bij. Samen stonden ze aan de wieg van wat de wielerwereld unaniem “het mooiste parcours ter wereld” vindt. En dat parcours, vinden Maas en Broosus, “verdiende een EK”.
De titel “parcoursmeester” klinkt geweldig interessant, zeker als je erbij kunt zeggen dat jij het parcours voor het Europees Kampioenschap Veldrijden hebt bedacht. Maar van die “glamour” willen Ruud Broosus (47) en Jan Maas (53) niks weten. Veel liever staan ze straks bovenop de Tiestenduin uit te kijken over een weiland dat “hopelijk zwart ziet van de mensen”. In de aanloop naar het EK zijn het vooral de handen van Maas en Broosus die zwart zien, want de heren zijn niet te beroerd om samen het bos bij te snoeien of een boompje te rooien, alles om hun parcours maar zo goed mogelijk te maken. “Meestal zijn wij op de dag van de cross als allerlaatste in de VIP-tent”, lachen ze, “met vieze handen, en soms zó laat dat het eten al koud is. Aandacht, dat is niks voor ons.”
Toen het Huijbergse Wielercomité besloot een eigen veldrit te gaan organiseren, namen Jan en Ruud de taak op zich om een parcours uit te zetten. “We fietsten zelf wel eens in de bossen, dus we hadden wel een aardig idee van waar de mooiste paadjes zich bevonden. En dat de Nootjesberg, en later ook de Tiestenberg erin moésten, tsja, daar hoef je natuurlijk geen geleerde voor te zijn”, zeggen ze nuchter. Jan en Ruud staan erop te benadrukken dat ze zonder de goodwill van de verschillende landeigenaren niet zo’n mooi parcours zouden hebben kunnen bouwen. “Dat al die mensen bereid zijn om bij te dragen aan het succes van onze veldrit is geweldig”, zegt Jan onomwonden. Samen met Ruud begeeft hij zich gedurende het jaar regelmatig in het bos, om te kijken hoe “zijn” parcours erbij ligt, en om waar nodig in te grijpen. “Je wil niet weten hoeveel wij al gesnoeid en gedaan hebben in dat bos”, grinniken de parcoursmeesters, “ook voor het EK hebben we onze handen nog vuil gemaakt. We hebben een stuk of drie flinke bomen geveld en heel wat gesnoeid. En het leuke is dan dat de landeigenaar naast je staat, en meekijkt welke bomen er nog meer gezaagd of gesnoeid moeten worden om te zorgen dat het parcours er goed bijligt!”
Bij dat vraagstuk kregen Jan en Ruud dit jaar trouwens hulp. Namens organisatiebureau Golazo sloot drievoudig wereldkampioen Erwin Vervecken aan bij de parcoursmeester. Zijn adviezen stelden Jan en Ruud zeer op prijs. “Edwin vond dat we de renners in plek van één, best twee keer per ronde de Tiestenduin konden laten beklimmen. Wij dachten altijd dat dat veel te zwaar zou zijn, maar ja, wie zijn wij om het advies van een drievoudig wereldkampioen in de wind te slaan? Erwin heeft hier in 2001 notabene zelf gewonnen! Hij bedacht ook de chickenrun, waar de renners de keuze hebben tussen een snelle maar iets gevaarlijkere afdaling en een wat langere, minder risicovolle variant. Erwin is een rustige, sympathieke jongen, en van veldrijden weet hij alles. Mooi toch, dat hij zijn stempel op ons mooie parcours kon drukken?”
Over hun eigen activiteiten zijn Ruud en Jan bescheiden, maar als het op “hun” parcours aankomt zijn ze alleen maar trots. “Ja, natuurlijk is het leuk om te horen dat zoveel kenners en coryfeeën ons parcours “het mooiste ter wereld” noemen. Het heeft ook alles. Voor het EK moesten we wel wat meer ruimte creëren voor het publiek, maar op wat details na is het eigenlijk al jaren ongewijzigd”, zeggen ze, “dit parcours verdient een EK, het verdient een startveld van toprenners en het verdient het om live op tv te komen. We zijn blij dat dat nu gaat gebeuren, en we hopen dat het straks zwart ziet van de mensen. Dat zou een heel goed gevoel geven!”
Ruud Broosus heeft aan Wielercomité Huijbergen te kennen gegeven dat hij na het EK Veldrijden zijn functie neerlegt. Jan Maas zal het dus voortaan zonder zijn siamese tweelingbroer moeten stellen. Wordt dat moeilijk? Ruud beantwoordt die vraag: “Het kost me gewoon teveel tijd, daarom wil ik stoppen. Maar ik keer het Wielercomité niet de rug toe hoor, ik blijf gewoon helpen! Jan lacht erom: “Het blijft toch “ons” parcours, daar doe je niks aan.”
Het verhaal over de parcoursmeesters van het EK Veldrijden in Huijbergen verscheen in 2015 in de EK Veldrijden-special van De Zuidwestkrant.